Podczas wyzwalania Dziedzic szkoła, którą rozpoczęto jeszcze budować przed wybuchem II wojny światowej, ucierpiała w wyniku walk. Ale już w marcu 1945 roku rozpoczęto prace związane z remontem budynku, a jesienią tegoż roku otwarto w niej szkołę, której dyrektorem został Leopold Piesko i przedzkole nr 4, którym kierowała Emilia Gola. Początkowo przedszkole działało na sali gimnastycznej szkoły i nie było przystosowane do zajęć z małymi dziećmi. Uczęszczały do niego dzieci od 3. roku życia.

Wiele sprzętów, przedmiotów i zabawek organizowali własnym sumptem rodzice i przedszkolanki. Już w 1946 roku powołano do życia pierwszy komitet rodzicielski i sytuacja przedszkola zaczęła się poprawiać, gdyż rodzice wspierali działalność placówki finansowo i rzeczowo. Pomoc swą oferowały również zakłady pracy, w szczególności Walcownia Metali "Dziedzice".

Drugą kierowniczką przedszkola została w 1953 roku Danuta Gazda. Przedszkole znalazło wreszcie własne lokum na terenie szkoły, która funkcjonowała już jako "Jedenastolatka". Przedszkole umieszczono na parterze, tuż obok drzwi wejściowych, w dawnej szatni szkolnej. W urządzeniu nowych sal przedszkolnych pomogli rodzice, dyrekcja szkoły i Inspektorat Oświaty w Bielsku.

Przychodziło się do szkoły do pierwszej klasy i opuszczało się ją jako absolwent, po maturze. Niektórzy zaczynali swą karierę od uczęszczania do przedszkola nr 4, więc w placówce tej spędzali trochę więcej czasu.

Dyrektorami szkoły po Leopoldzie Piesko byli Karol Pieczka, Edward Zwettler i Janina Walenta. Za kadencji dyrektor Janiny Walentej, Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie przeniosło się do nowej siedziby, przy ulicy Marii Konopnickiej, a w szkole po "Jedenastolatce" powstała Szkoła Podstawowa nr 7.

Kiedy siostry Felicjanki otworzyły ponownie swoje przedszkole w Domu Zgromadzenia przy ulicy Legionów 141 (dzisiejszy Dom Dziecka), w marcu 1946 roku z przedszkola nr 4 odeszło około 40 przedszkolaków. Sytuacja przedszkola nr 4 poprawiła się. W przedszkolu wprowadzono 9-godzinny pobyt dzieci, z leżakowaniem.

Prowadzono zajęcia w salach przedszkolnych, na boisku szkolnym, w terenie (np. park przy Hufcu Harcerskim, przy ulicy Narutowicza, łąki nad rzekami Iłownicą i Wisłą). Organizowano występy przedszkolaków, "słodkie podwieczorki", bale dla rodziców (dochód z zabaw, bali czy sprzedaży kotylionów przeznaczano na zakup zabawek i pomocy dydaktycznych).

Ponieważ przedszkole dalej borykało się z problemami lokalowymi, władze oświatowe postanowiły je zlikwidować. Nie pomogły prośby i apele rodziców i wychowawców o dalsze utrzymanie placówki. Ostatecznie przedszkole zamknięto w 1969 roku. Dzieciaki-przedszkolaki zostały przydzielone do innych przedszkoli, często odległych od ich miejsca zamieszkania.

Wychowawczyniami przedszkolnymi i pracownicami administracji były Ewa Wrona, Danuta Gazda, Anna Donocik, Helena Ubogi, Maria Wizner, Maria Paszek, Alojzja Wizner, etc. Kuchnią przedszkolną i szkolną "rządziła" Emilia Gryz.

W Przedszkolu nr 4 zaczęli swą życiową "karierę" m.in.: Ewa Kmiecik-Wronowicz, Zbyszek Kmiecik, Jadzia Herczek-Paździora, Renata Danel, Basia Maresz, Zosia Maresz-Barzyk, Bogusia Pilarczyk, Marek Gliński, Jerzy Cwetler i autor niniejszego artykułu.

Bibliografia:

• Gazda D., Historia przedszkola nr 4 spisana przez Danutę Gazdową, emerytowaną nauczycielkę, pracującą w tej placówce od początku do końca jej istnienia, rękopis, Czechowice-Dziedzice, b.r.
• Z dziejów oświaty Czechowic-Dziedzic, Czechowice-Dziedzice, 2007.