Modrzewiowe drzwi świadectwem czechowickiej historii

Nie zachowały się żadna wzmianka o budowie kościoła. Po raz pierwszy został on wymieniony w zapisie świętopietrza z 1447 roku. Należy, więc przyjąć, że powstał kilkanaście lub kilkadziesiąt lat przed wymienioną datą. Czechowicki kościół parafialny pierwotnie zbudowany był z drewna. Wieża z dzwonami stała obok kościoła.

W 1719 roku wizytator biskupi stwierdził, że kościół jest zbutwiały i wymaga remontu. W latach 1722-1729 wzniesiono nowy, murowany kościół według późno barokowego porządku architektonicznego. Na budowę tej świątyni, ówczesny proboszcz Walenty Martius przeznaczył 3000 florenów, natomiast właściciel Czechowic hr. Franciszek Karol Kotuliński ofiarował potrzebne materiały budowlane. Aby wierni mogli uczestniczyć w nabożeństwach, nową świątynię wzniesiono odbudowując murami stary drewniany kościół.

W 1729 roku po ukończeniu budowy nowego kościoła, stary, drewniany kościółek rozebrano. Dobre drewniane belki i inne części zabrali parafianie wykorzystali do remontów swych skromnych domów. Zniszczone, drewniane części spalono. Modrzewiowe drzwi z solidnym żelaznym zamkiem zabrała do swego gospodarstwa rodzina Molów z Czechowic. Zamontowano je do wejścia do spichlerzyka i przetrwały tam do II połowy XX wieku. Po stworzeniu Izby Regionalnej stały się jednym z jej cenniejszych eksponatów.